Leye is hier in de zomer van 2015 toegekomen en had opnieuw alles te bewijzen.
Hij werd aangesteld als kapitein, iedereen vond dat terecht en prima. Dat was het ook. Maakte een prima voorbereiding mee en een dito seizoensstart. Hij werkte zich te pletter.
Hij zei daar zelf over: "Als ik kapitein ben en de leidersfiguur van de kleedkamer ben, mo?t ik wel presteren."
Probleem is dat hij in de loop der tijd z? onaantastbaar is gemaakt (door Dury) dat er geen enkele zelfkritiek bestaat en zich v?r boven iedereen verheven voelt.
Meneer schrikt dan plots dat er eens wat kritiek komt op zijn persoon. Ongelooflijk in feite. Hij vindt het dus zelf allemaal prima wat hij aan het doen is?
Het is gewoon dat hele houdinkje dat verkeerd zit. Dat over het veld sloffen, een bal moet preci?s in zijn voeten gespeeld worden anders loopt hij er niet achter, gepersonaliseerd masker, uitkafferen van ploegmaats, constant het verkeer regelen op het veld ipv zich met zijn eigen spel bezig te houden want dat is al moeilijk genoeg.
Zijn goal vorige week tegen Oostende ook. Wees toch eens blij man na zo'n mooi doelpunt. Maar neen, als ware hij Ibrahimovic keek hij sto?cijns voor zich uit.
Weet je nog in het vicekampioenenjaar? 2-1 winst thuis tegen Anderlecht. Je hebt ze een hele wedstrijd weggespeeld. Staat 2-0 en krijgen in minuut 85 een penalty voor de 3-0. Leye achter de bal, maar op een uitermate nonchalante manier trapt hij die bal een huis over. Een minuut later kopt Mbokani de 2-1 binnen en moet je jandorie nog minutenlang zitten billenknijpen.
Thuismatch tegen Anderlecht dit jaar. Haast zelfde verhaal. Anderlecht bestond niet. 3-2 voor. Leye wordt alleen voor de keeper gezet, ligt 7 meter voor, maar talmt z?danig lang dat Dendoncker hem nog terughaalt. Was echt een exemplarische fase die volledig Leye beschrijft. 10 minuten later komt hij weer alleen voor de keeper maar lobt hem onbegrijpelijk naast. Hijzelf vindt het niet erg, dat straalt hij uit, ach kansje gemist, wat geeft het?
Het is gewoon ?p nu. Enorme verdiensten hoor voor Zulte Waregem. Maar zoals velen zeggen er is een tijd van komen en gaan en zijn tijd van gaan is gekomen. Daar is op zich niks mis mee op je 35e. Maar dan moet je het wel zelf beseffen. En daar wringt het schoentje.
Is ook op een punt gekomen dat hij niet meer 100% de focus heeft op het voetballer zijn.
Dat tv-werk voor RTL, vader van beginnende pubers, dat Senegalese project, verkeersleider op het veld. Toen Sven Nys in zijn voorlaatste jaar aan het zwalpen was en meer bezig was met zoon Thibau zijn crossen luidde de kop van de maandagkrant: "Hij is al gestopt alleen weet hij het zelf nog niet."
