Mooie column van Hugo Camps:
Plezier hebben in het leven, daar gaat het om.
In de liefde, in het werk, op de fiets, in het voetbal.
Lol is het geheime wapen van twee weireldploegskes:
KV Oostende en Zulte Waregem.
Ze betreden het veld als kinderen met sneeuwpret
en dartelen de tegenstanders het bos
van hun stunteligheid in.
Vooral de wedstrijden van Zulte Waregem zijn een feest
voor de democratie. Beperkt in middelen,
bescheiden in infrastructuur, uithoek van het land.
Wel herfstkampioen met voorsprong.
Ook deze zondag kon het plezier niet op in
de topwedstrijd tegen Anderlecht.
Er werd demonstratief voetbal gespeeld
alsof de Gaverbeek een tangotempel was.
Anderlecht droop alweer vreugdeloos van het veld.
Er zit weinig hoempapa aan Francky Dury.
De coach komt meestal niet verder dan een
grimas als lachje en een high five bij een doelpunt.
Hij kan niet dansen. Als je hem ziet lopen,
denk je aan een griffier met protestantse arbeidsmoraal.
Er zal ook dit jaar zeker een kerstboom in zijn
huiskamer staan.Dury haalt het beste uit zijn spelers,
uit Leye en Lepoint, uit Cordaro en De fauw.
Hij heeft van Essevee een fluitende voli?re gemaakt.
De selectie is pretentieloos, maar swingt al
een half seizoen. Zelden een dooie boel,
in het Regenboogstadion.
Terwijl de coach er juist graag bij staat als
halve dooie. Zulte Waregem ook als optisch
bedrog. Het contrast met Anderlecht is
pijnlijk groot. Geen spat plezier in de
paars-witte gezichten. De ziel is weg,
uit het voetbal en uit het leven.
RSCA lijkt wel een rouwkamer.
Wagner in Neerpede.
Bron: http://www.hln.be/plus/sport/camps
