'Plots raakte ik in ademnood'
Zulte Waregem-voortrekker Thomas Matton onderging drie weken geleden nog hartoperatie
Ze moeten nu echt wel beginnen oppassen bij Zulte Waregem of straks spelen ze weer Europees. Tubeke een moeilijk te bespelen vechtmachine? Weggeblazen werden ze door een almachtig Essevee, met Thomas Matton in een voortrekkersrol. Drie weken geleden nog een ingreep aan het hart ondergaan, dit weekend de gesel van Waals-Brabant: zo snel kan het gaan. Marc Reunes
Het debuutjaar van de 23-jarige Horebekenaar in eerste klasse kan nu al niet meer stuk. Als rechtsvoetige op de linkerflank lekker naar binnen zwermen, zo maakt hij zich stilaan onmisbaar op dat sterke middenveld van Francky Dury. Vijf rozen heeft hij bij zijn eerste ervaring Jupiler Pro League al op de mouw gespeld. Het zesde doelpunt lag zaterdag zo voor het binnentrappen, maar Matton schonk het onbaatzuchtig aan Makiese.
Matton is opgetrokken uit de harde klei van de Vlaamse Ardennen, waar weliswaar de hero?ek van de Ronde Van Vlaanderen - de fiets is zijn tweede passie - regeert, maar waar ze vooral graag gewoon doen. 'De match tegen Westerlo is super belangrijk voor de vijfde plaats, maar een Europees ticket is momenteel het verste van onze gedachten', klinkt het nuchter.
Matton noemt zichzelf een laatbloeier. Als generatiegenoot van De Sutter, Vandelannoite, Lombaerts en Yulu-Matondo hield ook hij het na veertien jaar jeugdopleiding voor bekeken bij Club. 'Ik voelde dat het moeilijk zou worden om door te breken in Brugge', zegt hij daarover. 'Ik zag het ook bij de anderen: ok?, ??n keertje kreeg je wel je kans. Maar wie die niet greep, vloog zo weer uit de ploeg. Ik ben altijd een klein baaske geweest, maar op mijn zeventiende kreeg ik plots een groeischeut. Tien centimeter ineens. Misschien daarom sukkelde ik van blessure naar blessure. Tweede klasse is uiteindelijk mijn redding geweest. Dat jaar bij OHL heeft me ongelooflijk veel deugd gedaan.'
Twaalf goals en ??n van de technisch meest besnaarde talenten in het vagevuur van ons Belgische voetbal, zo noteerden de scouts in hun boekje. Zulte Waregem speelde het snelst op de bal. Al snel dwong Matton aan de Gaverbeek een basisplaats af. Tot eind januari het alarm afging, bijna letterlijk: hartritmestoornissen.
'De dag na de 3-1 zege tegen Club Brugge raakte ik bij de uitlooptraining plots in ademnood', zo doet hij het verhaal. 'Ik keek naar mijn hartslagmeter en die gaf een hartslag aan van 206. Natuurlijk was dat even schrikken. Enkele weken voordien was het me ook al overkomen, maar toen was ik er niet blijven bij stilstaan. Niet dat ik plots in paniek sloeg, ik wilde zelfs spelen het weekend nadien tegen Mechelen. Maar het leek me, het advies van de dokter indachtig, uiteindelijk toch raadzaam om dat niet te doen. De week daarop zou ik een specialist opzoeken. Ondertussen hield ik het zoveel mogelijk stil. Ik wilde niet dat mijn moeder zich onnodig zorgen zou maken.'
Drie dagen na operatie al wedstrijd
Woensdag 4 februari mocht hij uiteindelijk op consultatie in Aalst. Daar vonden ze de oorzaak: een extra geleidingsbaan in het hart.
'Ik wist bijlange niet wat het betekende. Ik onthield alleen het allerbelangrijkste: dat het niet levensbedreigend was. Blijkbaar heeft twintig procent van de mensen het, velen zonder dat ze het zelf weten. Via mijn lies hebben ze het onder plaatselijke verdoving dichtgebrand. Viel dus allemaal best mee. Normaal zou ik een nacht in het ziekenhuis blijven, maar 's avonds ben ik al naar huis vertrokken.'
Het verhaal werd nog straffer. Drie dagen na zijn operatie speelde hij alweer een match, uit bij Racing Genk.
'Bang was ik niet, de opluchting overheerste. Op vrijdag hield ik mijn eerste loopoefening, op zaterdagochtend had ik mijn eerste balcontact. De trainer vroeg of het zou gaan om te spelen, ik hoefde geen twee keer na te denken.'
Matton praat erover met een opvallende maturiteit. Alsof hij gewoon even bij de tandarts is langsgegaan. 'Ik was snel gerustgesteld', sust hij. 'Ik had snel door dat het allemaal in orde zou komen. Heel bewust heb ik ook geen contact opgenomen met Anthony Van Loo (de speler van Roeselare die een defibrillator kreeg ingeplant, red.). Zijn geval was veel erger. Door met hem te praten had ik me alleen maar slechter kunnen voelen. Dat was nergens voor nodig.'
Dood van Nolf
De dag na de ingreep haalde overigens niet Thomas Matton maar wel wielrenner Frederiek Nolf de koppen van de krantenkolommen. Overleden aan een hartstilstand in zijn slaap, het lijkt te onwezenlijk voor woorden.
'Heel erg dat zo'n jong leven wordt weggerukt', zucht Matton. 'Was dit voorgevallen voor mijn operatie, dan had ik me daar zeker extra in opgejaagd. Maar het is zeker niet zo dat ik er langer bij stilstond omdat ikzelf een hartprobleem had. Die jongen heeft gewoon heel veel pech gehad. Je kan ook niet zeggen dat het geluk mijn kant koos, mijn geval was gewoon niet te vergelijken. In de toekomst wil ik het er trouwens niet meer over hebben. Ik kijk vooruit, wil werk maken van mijn carri?re. Eerst nog een paar seizoenen Zulte Waregem en dan mogelijk hogerop.'
Er is overigens wel nog een reden waarom Matton zo diep meeleeft met het wielertalent uit Kuurne. De fiets, dat is daar in het glooiende landschap van Horebeke naast de bal zijn tweede grote liefde.
'Niet dat ik lid ben van de wielertoeristen, maar met mijn kameraden draaien we er soms toch wel tochtjes van een kleine honderd kilometer door. Ik ben ook een echte wielerfan. Zondag 5 april staat al met rood in mijn agenda aangestipt. Vorig jaar moest ik de Ronde van Vlaanderen missen wegens voetbalverplichtingen. Maar dit keer ben ik wel vrij. Zoals gewoonlijk zal je me op de Molenberg vinden. Fantastisch gewoon, ik kijk er nu al naar uit om die renners te zien passeren.'
