Hoe Dejan Veljkovic en Mogi Bayat iedereen in hun greep kregen. 'Zij geven je het gevoel dat je belangrijk bent, en voor je het beseft zit je in hun tentakels.'Maandag 15 oktober 2018 - 17:59 via humo.beMaandenlang tapte het gerecht de telefoons af van Mogi Bayat en Dejan Veljkovic, twee van de meest controversiële spelersmakelaars uit het Belgische voetbal. De speurders stootten op dubieuze spelerstransfers én op vervalste wedstrijden. Niet alleen bestuurslui van clubs, maar ook ’s lands beste scheidsrechters bleken voor hun charmes te vallen. Hun geheime wapen?'Met Kerstmis bracht hij altijd een fles champagne, voor iederéén. En geen brol, maar het duurste merk'Er was een tijd, niet langer dan een jaar of vijf geleden, dat journalisten en de Brusselse beau monde elkaar in het Constant Vanden Stockstadion van Anderlecht troffen aan de urinoirs tussen de perszaal en de eretribune. Na zo’n laatste plas voor een wedstrijd wrong ik me tussen
Eddy Merckx en
Roger Moens terug naar buiten, toen ik voor de perszaal staande werd gehouden door een medewerker van Het Laatste Nieuws. Hij stelde me voor aan de man met wie hij zo-even gemoedelijk aan de praat was geraakt: Dejan Veljkovic. De Servische spelersmakelaar – een oud-speler van Eendracht Aalst, die al 25 jaar in België woont, en uitstekend Nederlands spreekt – gaf een slap handje en glimlachte: ‘Jij bent een vriend van de coach.’
Die coach was
Ariël Jacobs. Veljkovic vermoedde in hem mijn bron voor een artikel waarin hij wat onprettige dingen over
Milan Jovanovic had gelezen. ‘Waaróm toch?’ Veljkovic had zijn landgenoot, die na enkele succesvolle jaren bij Standard op een zijspoor was beland bij Liverpool, op zijn 31ste nog aan een vorstelijk contract geholpen bij Anderlecht. Als tegenprestatie had hij
Jonathan Legear voor veel geld verpatst aan Terek Grozny, een Tsjetsjeense club met een notoir misdadiger aan het hoofd. In één klap was het loon van Jovanovic terugbetaald. De blessuregevoelige aanvaller bleef niettemin een risicotransfer, die vooral de onrust moest wegnemen rond clubmanager
Herman Van Holsbeeck, die bij de supporters onder vuur was komen te liggen.
Veljkovic en Jacobs lagen elkaar niet. Later, als trainer van Valenciennes, zou Jacobs door diezelfde medewerker van de krant uitgenodigd worden voor een etentje met
Besnik Hasi, zijn voormalige assistent bij Anderlecht. ‘Er komen nog een paar vrienden.’ Jacobs haastte zich nog om een cadeautje voor Hasi, die kort voordien voor de derde keer vader was geworden. Toen hij de deur van het restaurant opende, herkende hij de overige gasten: Veljkovic en de chef voetbal van Het Laatste Nieuws. Jacobs voelde zich in de val gelokt. Toen Jovanovic nog bij Anderlecht speelde en Jacobs er zijn coach was, werden krantenstukjes al bij de speler thuis op de bank getikt.
Toen ik die bewuste avond in het Vanden Stockstadion Veljkovic daarmee confronteerde, gaf hij geen krimp. Minzaam glimlachend legde hij zijn arm om mijn schouder: ‘Waarom kom je er niet bij? Join the club.’
Ik zou Veljkovic later nog een tweede keer de hand schudden. Na een Lokeren-Anderlecht, in het zaaltje waar beide clubbesturen even voordien hadden getafeld. Het al uitgedunde gezelschap bestond nog uit de teammanager van Lierse SK en zijn vrouw, en de secretaresse van Van Holsbeeck met haar toenmalige echtgenoot. Het was Veljkovic – jarenlang de huismakelaar van Lokeren – die als een charmante gastheer de glazen liet bijvullen. Over voetbal ging het al lang niet meer, wel over zijn buitenverblijf aan de Turkse Rivièra. Wilde de teammanager er eens tussenuit? Eén telefoontje en de sleutel lag klaar.
EX-ANDERLECHTMAN «Dat typeert hem helemaal. Elk jaar stond hij met een onwaarschijnlijk chic cadeau op het secretariaat. Zonder aanleiding kon hij je aanspreken over zijn vakantiehuis aan één of ander Kroatisch meer: ‘Wanneer je maar wilt, gratis!’
»Mogi Bayat was precies dezelfde: hij bracht met Kerstmis altijd een fles champagne, voor iederéén. ‘Wegens onze goede banden,’ zei hij erbij. En het was geen brol, maar het duurste merk: Deutz. Weet je wat het is? Ze zórgen voor jou en geven je het gevoel dat je belangrijk bent. Van de manager tot de poetsvrouw. Dat maakt het gevaarlijk: het gebeurt zeer snel, en voor je het beseft, zit je in hun tentakels.»
Verkochte matchVeljkovic was ook de man van de kleine zinnetjes, bestemd voor de goede verstaander: ‘Je weet: ik ken die club goed.’ Hij had het over Lokeren.
In februari 2006 ging Lokeren met 2-0 onderuit op het veld van Lierse. Een strafschop zette Lierse al vroeg op rozen, de schuldige was
Ivan Vukomanovic. Lokeren-trainer
Aimé Anthuenis had het meteen in de gaten en verving zijn Servische verdediger – die later nog trainer van Standard zou worden – door Hasi. Vukomanovic was één van de vele spelers die Veljkovic die avond op het veld had staan. Mooi verdeeld over beide ploegen ging het bijna om een volledig elftal. Spelers die elkaar door hun roots in de Balkan vaak beter kenden dan hun eigen ploegmaats.
De drie punten kwamen Lierse goed van pas, en getuigen zagen Veljkovic later die avond vrolijk feestvieren met het Lierse bestuur. De volgende ochtend nam Anthuenis ontslag, geveld door een burn-out. Nooit zou hij ook maar één woord lossen over die bewuste wedstrijd.
GETUIGE «Die match was verkocht, en Veljkovic was de spil.»
Mirakel van EupenIn het huidige onderzoek naar fraude en matchfixing zegt het federale parket dat het aanwijzingen heeft dat Veljkovic, samen met drie bestuursleden van KV Mechelen, de uitslag van twee wedstrijden beïnvloedde: Antwerp-Eupen op de voorlaatste speeldag van vorig seizoen, en KV Mechelen-Waasland-Beveren, op de laatste speeldag van datzelfde seizoen. Mechelen en Eupen begonnen met evenveel punten aan die laatste speeldag. Als beide ploegen hun wedstrijd wonnen, moest Eupen minstens één doelpunt meer scoren dan Mechelen, anders degradeerde het. Mechelen won zijn wedstrijd met 2-0, Eupen won met 4-0, na vier doelpunten in een groteske laatste 20 minuten. Niet Eupen, maar Mechelen degradeerde.
De Mechelse trainer
Dennis van Wijk uitte meteen grote twijfels bij het verloop van Eupen-Moeskroen, maar verder dan insinuaties kwam hij niet. Hij wees op de kwalijke rol van spelersmakelaars, maar noemde geen namen.
Dacht hij aan Mogi Bayat, van wie zijn club die winter
Clément Tainmont had aangetrokken? Nadat die transfer was beklonken, gooide Bayat een ander dossier op tafel. Hij had opgevangen dat Mechelen af wilde van zijn van Anderlecht gehuurde spits
Silvère Ganvoula, maar dat ze hem in Brussel alleen terug wilden nemen als Mechelen zijn loon bleef betalen. Een onmogelijke eis, vonden de Mechelaars. Bayat grijnsde eens en bood zijn diensten aan: hij zou het oplossen. Op één voorwaarde: KV Mechelen moest twee andere spelers van hem –
Nicolas Verdier en
Fabien Camus – onder contract nemen. De nieuwe clubeigenaar
Olivier Somers stemde in, en Bayat klaarde de klus.
EX-ANDERLECHTMAN «Bayat is een crisismanager, daar doet hij niet geheimzinnig over: ‘
Moi, je suis un marchand.’ In tegenstelling tot Veljkovic pakt hij daar ook graag mee uit. Hij staat erop om altijd als eerste over zijn transfers te twitteren, nog vóór de club erover communiceert.»
Uitgerekend Nicolas Verdier, die van Eupen werd gehuurd, wrong op die laatste speeldag in het beslissende duel tegen Waasland-Beveren enkele doelrijpe kansen de nek om. Daar stond hij evenwel om bekend, en daarom wilde KV Mechelen hem eigenlijk ook niet.
Mogi Bayat zag het niet gebeuren: hij koos ervoor om die avond getuige te zijn van het mirakel dat zich voltrok tijdens Eupen-Moeskroen. Niet omdat hij veel heeft met de club uit de Oostkantons, zijn contacten bij Moeskroen zijn beter. Maar die club hoefde hij niet zo nodig aan te moedigen, want ze was al gered. Waarom was Bayat dan het hele eind naar Eupen gereden? Misschien omdat er toch lijntjes lopen tussen beide clubs. Eupen is in handen van de Qatarese overheid, net als de Franse topclub Paris Saint-Germain. Assistent-sportief directeur dáár is
Humberto Paiva, tot vorig jaar één van de twee sportief directeurs bij Moeskroen. Ook de Eupense trainer
Claude Makélélé verdiende zijn sporen bij PSG. Mocht Eupen het met Moeskroen op een akkoordje willen gooien, hoefde het niet ver te lopen. Zou Van Wijk dáár op hebben gedoeld?
'Scheidsrechter Bart Vertenten hield er een abnormaal druk telefoonverkeer met Veljkovic op na'Veelzeggend beeldVerschillende leiders van kleinere clubs – hun namen vielen ook al in dit schandaal – verklaarden de voorbije maanden dat Bayat hen systematisch intimideerde. Hij stelde hen voor de keuze: ofwel werkten ze met hem samen, ofwel zaten ze op de blaren: ‘Want ík bepaal wie er degradeert.’
Drie seizoenen geleden bracht Bayat in januari trainer
Glen De Boeck onder bij het op dat moment zo goed als veroordeelde Moeskroen. In één van De Boecks eerste wedstrijden, tegen concurrent Oud-Heverlee Leuven, boog Moeskroen in een dolle slotfase een 0-1 achterstand om in 3-1 winst. Bij geen van de Henegouwse doelpunten gingen Leuvens verdediger
Romain Reynaud en doelman
Rudy Riou, allebei spelers van Bayat, vrijuit. Prompt kwamen in Leuven de tongen los. OHL riep zijn twee spelers op het matje en lichtte de voetbalbond in. Reynaud gaf toe dat hij gokte, ook op wedstrijden van zijn eigen club, maar alleen van het tweede elftal.
Eén week later stonden Reynaud en Riou alweer vrolijk aan de aftrap tegen Oostende, met naast hen
Flavien Le Postollec en
Jordan Remacle. Vier spelers van Bayat, een veelzeggend beeld. Met ook nog
Kenneth Houdret erbij beëindigde OHL de wedstrijd met vijf spelers van één makelaar op de mat. Twee maanden later degradeerde OHL, Moeskroen bleef in de hoogste klasse.
Stukgeslagen flesBayats advocaat hekelde vorige week het grote machtsvertoon waarmee zijn cliënt door het gerecht van zijn bed was gelicht. Daarbij zou zelfs een wapen tegen het hoofd van zijn vrouw zijn geplaatst. Heftig, maar Bayat zelf is ook allerminst een doetje: naast verbale intimidatie behoort ook fysiek geweld tot zijn repertoire. Eén incident is berucht. Toen Anderlecht in de winter van 2014
Thorgan Hazard bij Zulte Waregem probeerde weg te kapen, ontstond een hoogoplopende nachtelijke discussie bij een Waregems bestuurslid thuis. Daarbij meende Bayat zijn argumenten kracht te moeten bijzetten met een stukgeslagen wijnfles. Zulte Waregem-CEO
Patrick Decuyper, ook aanwezig, had meteen genoeg agressie gezien om het voetbal de rug toe te keren. Zulte Waregem overwoog juridische stappen, maar liet die uiteindelijk na uit vrees voor represailles. Geen Waregemnaar die het er ooit nog over had: te bang.
Bayat vertegenwoordigde Anderlecht in het dossier rond Thorgan Hazard. Herman Van Holsbeeck keek vanuit de achtergrond stilzwijgend toe. Bij de onderhandelingen was ook
Laurent Denis aanwezig, advocaat in veel voetbaldossiers, vooral voor Anderlecht en AA Gent, én raadsman van Bayat.
Denis was – tot ieders verbazing – ook één van de drie mannen die plaatsnamen aan tafel op de persconferentie nadat White Star Bruxelles drie seizoenen geleden onverwacht kampioen werd in de tweede klasse. In het midden zat de excentrieke trainer
John Bico, die in een vorig leven nog de makelaar van de broers Hazard was geweest en die de Anderlechtcoup rond Thorgan had georkestreerd. De derde man aan tafel was een glunderende Mogi Bayat, die in 2015 nog samen met Bico had geprobeerd om Moeskroen te kopen. Een controversiële makelaar en een verbrande advocaat aan de tafel, qua provocatie kon het tellen.
In de weken na die persconferentie haalde het drietal alles uit de kast om White Star aan een licentie te helpen, maar niets mocht baten: in plaats van te promoveren naar de hoogste klasse, werd hun kleine clubje naar het amateurniveau verwezen. Kenmerkend voor hun werkwijze was de licentiesoap wel. Zo kwam onder meer aan het licht dat Denis transfersommen op zijn derdenrekening liet storten, en dat geld gebruikte om er schulden van de club mee weg te werken.
De flamboyante jurist was eerder al voor gelijkaardige feiten tegen de lamp gelopen, met name in het schandaal rond gokchinees
Ye Zheyun. Toen werd Denis veroordeeld tot één jaar cel met uitstel. Sindsdien verdween hij grotendeels van de radar, maar hij bleef actief. En hij is hardleers, bleek vorige week: het parket hield hem aan voor het witwassen van geld voor zijn kompaan Bayat, opnieuw via zijn derdenrekening.
Ingebeelde strafschopDenis’ naam is niet de enige die doet terugdenken aan Ye Zheyun. Ook die van scheidsrechter
Sébastien Delferière, die werd opgepakt omdat hij zich graag in de watten liet leggen door Veljkovic, klinkt vertrouwd in de oren.
Kort nadat de voetbalbond in de lente van 2005 was gewaarschuwd voor Ye’s infiltratiepogingen in het Belgische voetbal, ging
David Delferière – jawel, de vader van – als zelfstandig consulent aan de slag bij La Louvière. De hr-manager was als ondervoorzitter van de voetbalbond op dat ogenblik een zwaargewicht, en La Louvière een club waar de ene na de andere wedstrijd werd vervalst. Na amper een half jaar hield Delferière het voor bekeken bij La Louvière. Volgens hemzelf omdat zijn werk erop zat, volgens insiders omdat hij er zaken had gezien en gehoord die hem zijn reputatie konden kosten. Delferière gaf achteraf toe dat hij zich daar inderdaad zorgen om had gemaakt. Hij ontkende ook niet dat hij er Ye meermaals had gezien.
De timing van David Delferières ontslag, vlak na de eerste (gefikste) wedstrijd onder trainer
Gilbert Bodart, was opvallend. Bodart was twee dagen voordien in zijn bijzijn op het kantoor van clubadvocaat Laurent Denis aangesteld als opvolger van de ontslagen
Emilio Ferrera. En drie dagen na Delferières ontslag werd de beruchte STVV-La Louvière gespeeld. Ye woonde die wedstrijd bij, en werd later die nacht in een Brussels hotel opgepakt door de politie.
Tot op vandaag is niet duidelijk waarom Delferière toen nooit is verhoord, noch door de voetbalbond, noch door het gerecht. Weinigen zaten nochtans zo dicht bij de brandhaard van wat toen het grootste schandaal uit de Belgische voetbalgeschiedenis was. Tegenwoordig is David Delferière directeur van de Waalse vleugel van de voetbalbond, waar hij zijn zoon als bezoldigd administratief manager van het technische departement binnenloodste.
Sébastien Delferière werd vorige week in verdenking gesteld van witwassen en omkoping, maar de scheidsrechter werd niet aangehouden. Zijn collega
Bart Vertenten wel. Hij hield er volgens het parket een abnormaal druk telefoonverkeer met Veljkovic op na. Ze zouden afspraken hebben gemaakt om wedstrijden op het einde van vorig seizoen te beïnvloeden in het voordeel van KV Mechelen. Het zou gaan om de match tegen Charleroi, waarin Vertenten een lichte strafschop toekende in het voordeel van Mechelen. Die penalty werd vervolgens gemist door
Mats Rits, een speler uit – o ironie – de portefeuille van Veljkovic. En in Antwerp-Eupen floot Vertenten een ingebeelde strafschop voor de thuisploeg, een fout die hij achteraf toegaf. Opdat de geloofwaardigheid van de scheids toch niet te erg zou worden aangetast, zou Veljkovic vooraf bij drie krantenjournalisten hebben aangedrongen om hem toch een goede beoordeling te geven.
Blijft het hierbij? Is het toeval dat Vertenten ook de fameuze Moeskroen-OHL floot, die aan het licht bracht dat de Leuvense kapitein Reynaud niet vies was van een gokje? Of neem nu die avond in maart 2015. Na 88 minuten stond Cercle Brugge 2-0 voor tegen KV Mechelen, en was de Brugse club gered. Een buitenspelgoal, een strafschop en een derde doelpunt later gaf het scorebord ‘2-3’ aan. Van redding naar degradatie in amper een handvol minuten. Scheidsrechter die avond? Vertenten. En honderd kilometer verderop was Waasland-Beveren, nog zo’n club waar Veljkovic goed thuis was, gered.
Vertenten, een spoedarts die nog verder studeerde voor radioloog, was ooit de jongste scheids in eerste klasse. Hij leek het mooi voor mekaar te hebben, maar aan zijn carrière lijkt nu abrupt een einde te zijn gekomen, gevallen voor de verlokkingen van een sympathiek ogende makelaar.
'Minzaam glimlachend legde Veljkovic zijn arm om mijn schouder: 'Waarom kom je er niet bij? Join the club'Het Rolex-clubjeBij KV Mechelen beseften ze al langer dat ze afstand moesten nemen van Veljkovic. Met te veel spelers én een trainer uit zijn stal – eerst
Peter Maes, nadien
Aleksandar Jankovic – was de makelaar almachtig geworden in de club. Jarenlang kon hij er zijn gang gaan. Met financieel directeur
Thierry Steemans werd hij zelfs bevriend, samen huren ze in het stadion een skybox waar ze gasten kunnen ontvangen. Die vriendschap leidde vorige week ook tot de aanhouding van Steemans. Hij wordt verdacht van witwassen en omkoping.
Meer nog dan de aanhouding van clubeigenaar Somers verscheurt die van Steemans de Mechelse achterban. Steemans stond symbool voor de wederopstanding van KV Mechelen na het faillissement uit 2003. Hij gold als de bewaker van het voorzichtige beleid dat de club sindsdien voerde. Het vertrouwen in hem was grenzeloos, ondanks geruchten dat hij zich verrijkte via transfers – wat hij overigens altijd ontkende. Ondanks zijn vriendschap met Steemans, was de invloed van Veljkovic het voorbije jaar geleidelijk aan geslonken. Tot vorige winter het degradatiespook opdoemde, de paniek toesloeg en men toch weer bij de oude demon uitkwam.
Geruchten over het Rolex-clubje, zoals de medewerkers van wie vermoed werd dat ze zich door Veljkovic lieten paaien smalend werden genoemd, staken weer de kop op. Dat het gerecht vorige week ook binnenviel bij twee juweliers, is geen toeval. Van Bayat is bekend dat hij op de Zoutelaan in Knokke een trouwe afnemer was van de duurste horloges. Die deelde hij graag uit, als relatiegeschenk, of om mensen te bedanken. Ook Veljkovic schonk al eens graag een horloge.
INSIDER «Let maar eens op wie er allemaal zo’n peperduur horloge draagt. En vraag je dan af hoe zij dat kunnen betalen. Bestuurders, scheidsrechters, trainers. En ja, ook journalisten.»
Bron:
https://www.humo.be/humo-archief/395123/hoe-dejan-veljkovic-en-mogi-bayat-iedereen-in-hun-greep-kregen-zij-geven-je-het-gevoel-dat-je-belangrijk-bent-en-voor-je-het-beseft-zit-je-in-hun-tentakelsDit artikel staat in: HUMO van dinsdag 16 oktober
word abonnee
