leye kan het nie laten....
Leye: 'Club wilde me niet echt'
Naar Europa gekomen om te studeren maar in het voetbal gerold, opgevrijd door Club Brugge maar naar rivaal AA Gent gegaan: Mbaye Leye, zondagavond aan de bak tegen blauw-zwart, is een spits vol paradoxen.
Mbaye Leye - Paolo voor de vrienden, naar WK '82-held Paolo Rossi - vat morgen een bijzondere achtdaagse aan. Zondag moet de 26-jarige spits naar Club Brugge, dat aan zijn mouw trok in januari maar een transfer zag mislopen door de eisen van Zulte Waregem ?n Leye zelf. De zondag nadien volgt het weerzien met Zulte Waregem, bij wie Leye niet in de beste verstandhouding vertrok.
'Ik denk niet dat de supporters van Club gaan fluiten', zegt de bedachtzame Leye. 'Noch die van Zulte Waregem. Daar ben ik zeker van. Het zou me raken, hoor. Maar ik ben altijd correct gebleven. Het enige waar ik spijt van heb, is dat ik nooit heb kunnen afscheid nemen van de supporters in het Regenboogstadion.'
Heden zit Leye bij AA Gent, dat rekende op de bekerfinale en de voorziene winst van een half miljoen euro al op voorhand spendeerde om de Senegalees te kunnen aantrekken. AA Gent haalde de bekerfinale niet, maar Leye zit inmiddels al aan twee goals in vier matchen voor zijn nieuwe werkgever. In de logica van Leye was het voorbestemd dat hij niet meer bij Essevee zou zitten.
Waregem was nooit meer dan een tussenstap voor jou.
'Ik wou me er een jaar ten volle geven opdat ik zo snel mogelijk weer naar een betere club kon. Mensen hadden iets van tja, niet slecht wat hij doet, maar hij moet bevestigen volgend seizoen. Waarom? Het was niet per toeval. Ik wist dat ik dat zonder problemen opnieuw zou presteren. Op elk niveau waar ik speelde, was ik topschutter. Maar omdat er geen concrete aanbiedingen kwamen, bleef ik. Als je zin hebt om te vertrekken ben je uiteraard ontgoocheld. Maar met de wetenschap dat ik een jaar later weg kon, zette ik me voor de volle 200 procent in voor Waregem.'
Je was eind vorig seizoen niet gek van glorie na 16 doelpunten en een debuut voor de nationale ploeg?
'Neen, zelfs voor mijn internationaal debuut wist Waregem al dat ik wou vertrekken. Maar Francky Dury zei in de kranten onlangs dat ik bij de nationale ploeg van Senegal merkte dat andere internationals pakweg het tienvoudige van mijn loon verdienden en ik daarom wou vertrekken. Ongelooflijk. Dat is niet waar. Dan was ik meteen naar Rubin Kazan vertrokken als geld zo belangrijk was. Bij anderen heet het normaal te zijn als ze een stap hogerop willen zetten, maar bij mij ging het om meer geld? Wat een zever. Dat vind ik klein.'
Van Dury?
'Ja. Ik hoop dat hij heel zijn leven bij Zulte Waregem blijft, als dat in zijn logica de top is. Voor mij is het dat niet.'
Je dreigde bij Waregem wel met de wet van '78. En twee uur voor de match tegen KV Mechelen weigerde je die laatste match te spelen.
'Niemand kan beweren dat ik ooit gedreigd heb met de wet van '78. Het enige wat ik ooit zei was dat ik wou weten wat er aan de hand was toen de transfer naar AA Gent vertraging opliep. Ik zei aan Waregem-manager Vincent Mannaert dat ik absoluut wou vertrekken en er alles aan zou doen. Hij heeft dat anders ge?nterpreteerd. Ik had echter het gevoel dat er rond de pot werd gedraaid, vandaar mijn vraag om duidelijkheid voor de match tegen Mechelen. En trouwens, ik heb gespeeld en gescoord tegen KV Mechelen. Dat is toch een teken van goede wil.'
Waarom ging je niet naar Rubin Kazan?
'Omdat er te veel tussenpersonen waren die elk hun deel van het geld wilden opstrijken. Het was niet normaal. Bovendien denk ik dat het leven een risico inhield voor mijn vrouw en mijn elf maanden oude zoontje Tidiane. In sommige landen wordt er anders gereageerd op iemand met een zwarte huid. In Moskou is er een zekere vrijheid, maar ik betwijfel of dat in andere kleinere Russische steden ook zo is.'
Club Brugge werd het evenmin. Ze boden nochtans het dubbele van AA Gent.
'Qua transfersom ja. Maar Zulte Waregem wou dat blijkbaar niet aanvaarden. Qua salaris bood Club me echter evenveel als wat ik bij Zulte Waregem verdiende. Terwijl het een grotere club is: het leidt tot niets dat ik naar een betere club ga voor evenveel geld.'
Amai, verdiende jij bij Zulte Waregem 600.000 euro per jaar?
'Euh. (lacht) Ik zou het moeten uitvlooien om te zien hoeveel het was dat Club bood. Ik weet het niet meer exact. Misschien als je alle premies meetelde was het zoveel. Ik kijk alleen naar het gegarandeerde loon, zonder extra's. En dat was evenveel. Bij AA Gent verdien ik meer. Echt waar.'
Geld is dus toch een drijfveer.
'Laat ons eerlijk zijn: na mijn carri?re gaat niemand me vragen waar ik gespeeld heb. Als je voor Anderlecht of Club hebt gespeeld maar je woont erna in een hut, dan interesseert dat de mensen niet hoor. In de korte tijd dat ik voetballer ben moet ik de juiste beslissingen nemen.'
'Club is een grote club, waarvoor ik veel respect heb. Maar ze gaven me niet het gevoel dat ze me echt wilden.'
Misschien was je bang voor de concurrentie met Sonck en Akpala.
'Neen, helemaal niet. Trouwens, bij Gent zitten veel meer concurrerende spitsen dan in Brugge. Maar als ik praat over het gevoel dat ze je willen: kijk naar wie Club gekocht heeft (Dahmane, red.) . En toch spelen dezelfde spelers die er in het begin van het seizoen zaten. Weet je, ik heb een troef: ik ben polyvalent. Ik kan alleen in de spits spelen, met twee, op de flanken. Sonck of Akpala kunnen dat niet.'
'Voor ik in Gent tekende, heb ik gepraat met Preud'homme. Ik wist wat hij bij Standard had gedaan, en ik voelde dat hij mij erbij wou. Ik geef respect, maar ik wil het ook terugkrijgen. Dat werkt in twee richtingen. Dat mensen denken dat ik me door anderen liet be?nvloeden, stoort me enorm. Ik beslis altijd voor mezelf.'
Zegt de man die op zijn achttiende naar Europa kwam om te studeren en zich op de filosofie stortte.
'Ren? Descartes, h?. Je pense donc je suis. Dat onderscheidt ons van de dieren, ja. Ik ben naar Frankrijk gegaan bij mijn zus in Rennes om er een diploma te halen aan het lyceum vanuit het idee dat een diploma uit Europa meer waard is. Ik koos voor een hoofdbrok Franse literatuur en dan vooral filosofie. Nietzsche, Heidegger, Descartes. Geschiedenis, aardrijkskunde, Engels en Duits ook.'
Duits?
'Ja maar dat was allesbehalve mijn ding. Na dat jaar lyceum heb ik aan de universiteit een jaar lichamelijke opvoeding gestudeerd met als bedoeling erna in Senegal leraar te worden.'
'Veel voetballers beslissen al op hun twaalfde profvoetballer te willen worden. Omdat ik er zo laat aan begonnen ben en die studies gedaan heb, pas ik me heel makkelijk aan. Ik heb een open blik en ik weet dat het leven meer is dan voetbal alleen. Door die opleiding heb ik een eigen manier van denken.'
En dus erger je je aan mensen die je zien als een domme Afrikaan.
'Ja, het stoort me dat dat het algemene idee is over zwarte voetballers. Niet altijd onterecht: sommigen zijn betreurenswaardig en slagen er niet in hun eigen visie over te brengen. Ik wil ook niet het slachtoffer uithangen, maar het stoort me wel dat mensen denken dat je geen eigen mening kan hebben.'
Eigenlijk ben je per toeval in het voetbal gesukkeld.
'Ja, om me te integreren ben ik bij Cesson-S?vign? gaan spelen, een amateurclub in de vijfde divisie van Frankrijk waar veel jongens speelden die het niet gehaald hadden in de centres de formation . In Senegal voetbalde ik wel op straat maar nooit bij een club. Na twee?neenhalf jaar daar speelde ik een match tegen de derde ploeg van Lorient. Ik scoorde drie of vier keer. Lorient bood me een contract aan bij het tweede elftal. Ik besloot een jaar alles op het voetbal te zetten. Pas na een jaar heb ik aan mijn ouders opgebiecht dat ik mijn studies had stopgezet.'
'Ik speelde bij de reserven van Lorient en trainde soms met de A-kern. Ik scoorde 17, 18 keer per seizoen en stond op het punt om bij de eerste ploeg te komen. Op voorwaarde dat ze in tweede bleven. Maar ze promoveerden. Ik ging naar Amiens waar ik door een blessure vroeg in het seizoen op de bank belandde.'
Toen kwamen Zulte Waregem en Luc Dhaenens, toen manager bij Essevee, nu scout bij Gent.
'Ja maar ik moest een testmatch spelen. Daar had ik eigenlijk geen zin in want ik was prof in de Franse tweede klasse en ik had er nog een jaar contract. Ik ben een fiere persoon. Voor mij was Waregem een stap achteruit. Ik kende de Belgische competitie niet. Ik deed het toch en ik scoorde en gaf een assist tegen Lokeren. De rest weet je. Ik heb me nog geen seconde beklaagd dat ik gestopt met studeren. Alleen jammer dat mijn vader die vorig jaar overleed, nooit meer heeft meegemaakt dat ik voor Senegal speelde.'
Koen Van Uytvanghe
