Zijn droom viel maandag in duigen, want van een overstap naar de Bundesliga of de Ligue 1 is geen sprake meer voor de geblesseerde Berrier. En toch kijkt Franck de Fransman frank naar de toekomst.
Straffe gast, die Franck Berrier (26). Op een dag dat iedereen in zijn situatie lak zou hebben aan de wereld, staat de Fransman van Zulte Waregem ijzig kalm journalisten te woord. ?In goede tijden sta ik in de kranten, dan moet ik ook mijn job doen in slechte tijden', zegt hij ferm, terwijl hij zijn krukken opraapt om te poseren voor de fotograaf. Want ook al is zijn linkerknie momenteel een kapotte scharnier, die krukken hoeft hij niet. En Berrier beweert dat dat niets met trots te maken heeft. ?Volgens de dokter is het beter dat ik de knie beweeg als het kan, want dan behoud ik meer spieren.'
Beeld je in dat je pas te horen hebt gekregen dat je de volgende vijf maanden alleen de binnenkant van fitnessruimtes en zwembaden zal zien. Een droomtransfer naar Duitsland of Frankrijk ontglipt je en naar een hoofdrol in de play-offs, zeg maar de Belgische Champions League, kan je ook fluiten. Een dreun die kan tellen, maar bij Berrier zindert hij al niet meer na. Morgen gaat hij onder het mes voor een eerste artroscopie aan de linkerknie, tien dagen later volgt een tweede operatie. En dan wacht de trein der traagheid naar het herstel.
Had je zondag meteen door dat het ernstig was?
?Ik wel, maar de dokter had me gezegd dat het misschien wel zou meevallen. We wisten niet wat het was. Het gebeurde ook zo snel: ik wou draaien en krak. Er was geen contact. Ik herinner me er eigenlijk niet veel meer van. Drie keer heeft mijn knie gekraakt, maar of ik dat gehoord of gevoeld heb, dat weet ik niet eens meer. Ik werd verzorgd en ben terug op het veld gekomen om nog een vijftal minuten te spelen. Ik ben het veld nog twee keer overgestoken en heb zelfs nog een corner getrapt. Onwaarschijnlijk, h?. (lacht) Maar toen werd de pijn te erg.'
Maandag volgde het ontnuchterende nieuws: voorste kruisband gescheurd, vijf maanden out...
?Toen ik dat hoorde, was het wel een schok. Ik had geen pijn, de knie was nauwelijks gezwollen, alleen bij het stappen zijn er kleine pijnscheuten. Ik wist dus niet dat het zo ernstig was. En dan dat verdict. Er waren ploegmaats die wilden weten of het geen vergissing was. Ze geloofden het niet.'
?Maandag had ik dan ook geen zin om met iemand te praten. Ik was nooit eerder geblesseerd. Meer dan een kleinigheid waardoor ik twee dagen niet kon trainen, heb ik nog nooit gehad. En dat dit. Maar nu ik weet wat er aan de hand is, is de klap verwerkt. Mentaal sta ik sterk.'
Hoe voel je je nu?
?Het gaat.'
Dat is makkelijk gezegd.
?Neen, echt. Ik ben altijd een optimist geweest. Een blessure is niet zo erg, er zijn ergere dingen. En er zijn zoveel voetballers die een blessure oplopen en terugkeren. Waarom dan wanhopen? Ik heb al het geluk dat ik profvoetballer ben, vele anderen niet. Het zou dom zijn als ik nu het hoofd zou laten hangen. En stel dat ik nooit meer kan voetballen, dan doe ik toch iets anders? C'est la vie.'
Ik denk dat je er niet elke dag zo licht overheen zal stappen.
?Ja, er zullen moeilijke momenten komen. Een dag of twee en dat is gedaan. Dat is alleen maar een extra stimulans om zo snel mogelijk terug te keren. Ik ben echt heel sterk. Ik heb mijn vrouw aan mijn zijde, ik denk niet dat ik op een moment zal breken. Zes maanden in een carri?re is niets. Ik ga al zeker tot half mei op de club revalideren zodat ik bij mijn vrienden ben en wat plezier kan maken.'
Qua timing kon het niet slechter vallen. Jij wilde over drie maanden jouw seizoen verzilveren met een dikke transfer. Wat nu?
?De blessure heeft alles veranderd. Een transfer is nu blabla. Dat is het laatste van mijn zorgen. De verzorging van de knie primeert, de rest interesseert me niet. Ik wil eerst weer fit zijn vooraleer ik aan vertrekken denk. Ik lig nog drie jaar onder contract en de club heeft vertrouwen in mij. Op dat vlak hoef ik me niet op te jagen.'
Wat wordt jouw streefdatum?
?Half augustus. Dat is precies vijf maanden. Volgens de arts kan ik half september al op mijn huidige niveau zitten. Misschien kan ik eind juli al terug zijn, maar wordt het pas januari, dan is het ook zo.'
Ondertussen heeft Zulte Waregem nog steeds geen ticket voor Play-off 1. Zonder jou wordt het niet makkelijk zondag in Mechelen. Wat als het misgaat?
?Dat zou te veel ongeluk in een week zijn. De club verdient een plaats in de top zes. En er is de kern om mijn afwezigheid op te vangen.'
Wie kan jouw rol van foerier overnemen?
?Thomas Matton, Kevin Roelandts. Over Kevin wordt zo vaak niet gepraat, maar hij kan ook een meer dragende rol vertolken. Voor hen kan mijn blessure zelfs een extra motivatie zijn om het goed te doen tegen Mechelen. Als ik kan, rijd ik mee naar Mechelen om de ploeg te steunen...'
