Damien Marcq herstelt evenwicht op het middenveld bij Zulte Waregem: “Hopelijk ben ik nu vertrokken”
Luc Verweirder 01 oktober 2020 16u04
DEELVIA FACEBOOKTWEET
Damien Marcq houdt Bokadi (Standard) af: "Gelukkig konden we een punt pakken op Sclessin, want na de opdoffer tegen Club Brugge hadden we een heel moeilijke week."
Photo News Damien Marcq houdt Bokadi (Standard) af: "Gelukkig konden we een punt pakken op Sclessin, want na de opdoffer tegen Club Brugge hadden we een heel moeilijke week."
ZULTE WAREGEM Zes wijzigingen in de basis: Francky Dury ging er op Sclessin met de grove borstel door. De ervaren Essevee-coach bereikte het beoogde schokeffect en Zulte Waregem pakte, één week na de zeperd tegen Club Brugge, een punt op Standard. Opvallend daarbij was de prestatie van Damien Marcq, die het evenwicht op het middenveld bij de fusieclub herstelde. “Ik ken inmiddels mijn kwaliteiten. En mijn gebreken.”
De fijnste voetballer zal Damien Marcq (31) nooit worden, maar Francky Dury weet na bijna drie jaar wel wat hij aan de Nordist heeft. En vooral: wat hij mist als Marcq niet beschikbaar is. En dat was, sinds zijn komst in januari 2018 naar het Regenboogstadion, al te vaak het geval.
“Het heeft me hier nog niet echt meegezeten”, kijkt de middenvelder terug. “Amper twee maanden was ik hier toen ik werd getroffen door mononucleose, waardoor ik meer dan een half jaar verloor. Ook dit seizoen verliep mijn voorbereiding door een enkelblessure met horten en stoten, ik miste bijna alle oefenmatchen. Standard werd mijn eerste basisplek, alleen op Moeskroen was ik anderhalve minuut ingevallen.”
Redding op de lijn
Die lange afwezigheid viel aan zijn rendement op Standard alvast niet te merken. “Damien stuurde het team met zijn karakter”, prees Dury.
“Ik ben inmiddels op een leeftijd gekomen dat ik mijn kwaliteiten maar vooral mijn gebreken goed ken en in functie daarvan speel”, lacht Marcq. “Die redding op de lijn? Bij stilstaande fases sta ik in de eerste zone. Wanneer ik merk dat ik toch niet bij de bal kan, spring ik mijn doelman wel vaker bij. Dat is een ingebouwde reflex, maar je moet ook een dosis geluk hebben. Op Sclessin stond ik op het juiste moment op de juiste plaats. Gelukkig konden we er met een punt aan de haal gaan, want het was uiteraard een hele moeilijke week geweest na dat zware verlies tegen Club Brugge. Die opdoffer zullen we nog wel een paar weken meedragen, dat lijkt me normaal. Maar je kan beter één keer zeer zwaar de boot ingaan dan vier keer krap te verliezen. Dit heeft iedereen wakker geschud. Onze mentaliteit zondag in Luik was voorbeeldig. Nu moeten we die prestatie in Leuven zien te bevestigen.”
Het gevaar-Mercier indijken
Aan Den Dreef lopen nogal wat Fransen, maar Marcq kent van zijn landgenoten niemand persoonlijk.
“Alleen Xavier Mercier een beetje, al speelden we nooit samen. Ik promoveerde destijds met Boulogne naar de Ligue 1 onder Laurent Guyot, de latere Cercle-trainer, maar vertrok naar Caen toen Mercier naar Boulogne kwam. Xavier is een fantastische voetballer en hij zit dit seizoen in een bloedvorm. Het zal zaterdag zaak zijn om hem lam te leggen, en wellicht zal ik vaak met hem te maken krijgen. Leuven is geen simpele tegenstander, wij verloren van hen in een oefenmatch en ze deden het uitstekend tot dusver.”
Damien Marcq volgt ook met belangstelling zijn ex-club Charleroi, die een vliegende start nam.
“Het was Mehdi Bayat die me naar België haalde. Ik heb zijn beginjaren als bestuurder meegemaakt en hoe Felice Mazzu de basis legde van de huidige hoogconjunctuur. De stap naar AA Gent was nadien geen succes, maar ik betreur die keuze toch niet. Hein Vanhaezebrouck wou me erbij, maar bleef niet lang. Na zijn vertrek naar Anderlecht kwam Yves Vanderhaeghe en die gaf meteen aan dat ik niet in zijn plannen paste. Dat was eerlijke taal, en zo kon ik snel beslissen om mijn geluk bij Zulte Waregem te beproeven. Ik hoop dat ik hier nu eindelijk vertrokken ben voor een langere periode als titularis.”
