Op bezoek bij cultheld Florian Urban in Hongarije: “Toen ik in 1992 aankwam in Waregem, was het eerste woord dat ik leerde ‘pintje’”
We gingen op bezoek bij Florian Urban (56), de Hongaarse bad boy van onze eerste klasse in de jaren 90. Hij werd zelfs ontslagen door Anderlecht. Urban weegt dubbel zoveel als toen hij voor Waregem, KV Mechelen, Germinal Ekeren en Anderlecht speelde. Maar zijn vlotte babbel is hij niet verloren.
ldh
Bron: La Dernière Heure
Vandaag om 14:45
Ter gelegenheid van de wedstrijd van Anderlecht in Hongarije verwelkomde het Hongaarse enfant terrible van het Belgische voetbal de Franstalige krant La Dernière Heure in zijn huis in de buitenwijken van Boedapest.
“Dit is mijn vrouw, Diana”, zegt hij trots in heel goed Nederlands. “We zijn al zeven jaar samen. Ik heb een vrouw nodig die mij steunt. Ik heb tijdens mijn carrière veel domme dingen gedaan toen ik alleen was. Nu ben ik tot rust gekomen. Met mijn huidige mentaliteit zou ik hoger spelen dan bij Anderlecht. (lacht) Vergeet niet mijn biografieboek mee te nemen als je weggaat. En als je in België een uitgeverij vindt die het wil vertalen: het staat vol sappige anekdotes.”
Voormalig Hongaars enfant terrible Urban licht alvast een tipje van de sluier.
“Toen ik in 1992 in Waregem aankwam, was het eerste woord dat ik leerde ‘pintje’. Het is waar dat ik na de wedstrijd graag dronk. Soms rond de twintig pintjes, tot vijf of zes uur in de ochtend. Ik ben nooit dronken geweest op de training, maar het is waar dat ik wel eens met een kater kwam opdagen. Anderlecht wilde mij al in 1993. Het zou prachtig zijn geweest om met sterren als Degryse, Zetterberg, Versavel, Boffin te spelen. Verschueren bood 1,5 miljoen, de president van Waregem antwoordde: ‘Hij gaat niet eens voor 2,5 miljoen!’ Maar plots was ik toch verkocht. Aan KV Mechelen. Ik weet waarom. Ik sliep met de dochter van onze coach. Ze moet 18 jaar oud zijn geweest. De volgende dag wachtte de voorzitter op mij op de parkeerplaats. ‘De coach wil je zien.’ Hij sprak tegen mij op een... niet erg vriendelijke manier. Wat hij misschien niet weet, is dat ik, toen ik in 1996 terugkeerde naar Waregem, nog steeds een relatie met haar had.”
Onhandelbaar
Urban was een sterke voetballer maar onhandelbaar. In de zeven jaar die hij in ons land voetbalde, stond hij onder contract bij SV Waregem (1992-93 en 1995-96), KV Mechelen (1993-95), Germinal Ekeren (1996-97), Anderlecht (1997) en Eendracht Aalst (1997-99). In die zeven jaar keerde hij twee keer even terug naar Hongarije om bij Ujpest Dosza en Györ te spelen.
“Toen ik 26 jaar was, wilde ik stoppen met voetbal. Ik zat biertjes te drinken in de cafetaria en Aimé Anthuenis, toen trainer van Waregem, belde me: ‘Kom je terug naar Waregem?’ Hij motiveerde me enorm. Het bewijs? Voor de wedstrijd gaf ik vaak een kopstoot tegen de muur van de kleedkamer.”
Na Waregem ging de trektocht door België verder. Met Germinal won hij in 1997 de finale van de Beker van België tegen Anderlecht.
“Wat weinig mensen wisten, was dat ik de volgende dag een ontmoeting had met Michel Verschueren om mijn contract bij Anderlecht te tekenen. Ik ging voor Anderlecht spelen en botste daar met René Vandereycken, die er toen trainer was. Het klikte niet nadat hij beloofde mij een kans te geven. Ik zei tegen een journalist: ‘Hij heeft gelogen.’ De volgende dag belde Michel Verschueren mij om acht uur. De kop in de krant: ‘Vandereycken is een leugenaar.’ Ik werd ter plekke ontslagen. Het was beter zo. De sfeer in de kleedkamer beviel me niet. Ik vertelde, weer in de krant: “De meesten hier zijn dikke nekken, vooral de jongeren. Ze hebben een grote mond, maar laten niets zien. Scifo, Zetterberg en Katana zijn de enigen die kunnen voetballen. De anderen zijn lopers. Anderlecht zou er beter aan doen Kipketer (de voormalige wereldkampioen op de 800 meter, red.) over te dragen.” Dat had ik niet moeten zeggen. Ik was gek. Ik heb alleen met Selymes, Scifo en Goor gesproken. Scifo en Goor hebben mij ook enorm geholpen toen ik in 2008 naar België kwam voor mijn Pro License-diploma.”
Taxichauffeur
Na zijn voetbalcarrière coachte Urban verschillende clubs, maar niet in de Hongaarse eerste klasse.
“Ik zou ooit graag in België werken. Op dit moment coach ik Ujpalota, in vierde klasse. Mijn zoon, die ook Florian heet, staat in mijn centrale verdediging.”
Drie jaar lang – tussen 2019 en 2022 – werkte Florian senior als taxichauffeur.
“Voor Bolt. Ik vond het geweldig. Ik voelde dezelfde vrijheid als op het veld. In mijn achteruitkijkspiegel zag ik vaak dat klanten op hun smartphone keken of ik Florian Urban was. Toen ze uit mijn auto stapten, durfden ze mij eindelijk de vraag te stellen. En toen stuurden ze een foto naar hun vrienden. Ik verberg het niet: ik heb niet veel geld verdiend met voetbal. Ik heb echter 40 wedstrijden in het nationale team. Er werd vaak misbruik van mij gemaakt. Maar ik geef ook toe: ik heb altijd graag goed geleefd.”
